Author Archives: Monique

It’s time to play the music…

Ik kan me nog herinneren dat vroeger op zaterdag de Muppet Show op TV was. Allerlei kleurrijke karakters passeerden de revue, karakters waarvan we een aantal natuurlijk ook vanuit Sesamstraat kenden. Mijn persoonlijke favorieten waren het hulpje van de wetenschapper (ik weet zijn naam niet, maar die alleen maar piepte en waarbij alles mis ging) en natuurlijk de Zweedse kok, waarbij zaken door de keuken vlogen en kippen in en uit liepen. Wat echter ook leuk was, waren de 2 oudjes die op het balkon commentaar gaven op hetgeen op het podium gebeurde.

Een van hun leukere gesprekken was het volgende…

Waldorf: Just when you think this show is terrible something wonderful happens.
Statler: What?
Waldorf: It ends.

Het is gruwelijk flauwe humor, maar daarmee dus wel grappig. Ik vond het dan ook leuk toen ik gevraagd werd om een taart te maken voor iemand die door zijn collega’s Waldorf genoemd wordt. Omdat de andere collega, die de eer heeft als bijnaam Statler genoemd te worden, er de betreffende dag niet zou zijn heb ik het balkon nagemaakt met alleen Waldorf gewapend met toneelkijker en tomaat…

Feesttaart verjaardag lactosevrij

Met de aankleding van paars, rood en goud heb ik geprobeerd de theatrale sfeer van het Muppet Show Theater wat weer te geven… De lactosevrije biscuit is gevuld met (idem) gele room en bosvruchtenjam. De taart is bekleed met marsepein.

Stapelgek…

Je eerste taart, je eerste puzzeltaart, je eerste taart met boetseerwerk. Altijd is het speciaal. Een taart die nog op mijn verlanglijstje stond was de stapeltaart. Omdat ik nu al een flink aantal taarten gemaakt heb, wilde ik me ook daar eens aan wagen… Ik had alles goed voorbereid… De biscuits waren gebakken, de keuze op de vullingen was gevallen (de onderste taart zou kersen met witte chocolade cream cheese frosting worden, de bovenste taart een chocolade biscuit gevuld met citroen bavarois en lemoncurd.). Helaas had ik buiten het weer gerekend.

Het kleuren van de fondant ging prima, maar het bekleden was een echte uitdaging. Door de hoge temperatuur was het fondant zo soepel dat het moeilijk was om de fondant in 1 stuk op de taart te krijgen.. Toen dat eindelijk toch gelukt was, de taart maar snel in de koeling gezet, zodat het allemaal wat kon uitharden.

Weer uit de koeling, gestapeld en wel, zag ik al snel gebeuren dat de taart in begon te zakken (het was ter plaatse 30 graden Celcius)…

Feesttaart verjaardag Stapeltaart

Bovenop de taart heb ik een puzzelplaatje gemaakt, waarbij de foto van mijn schoonvader (de jarige job) als voorbeeld diende. Het is niet geheel gelijkend, maar de taarteters waren zo lief om te zeggen dat het goed gelijkend was… En daarbij was mijn eerste stapeltaart een feit.

Verkikkerd…

Iedere keer dat ik de stad ‘s-Hertogenbosch binnenrijd, voelt het alsof ik thuiskom. Voordat ik in Breda woonde, heb ik namelijk jaren in die stad vertoefd. Tijdens mijn studie woonde ik daar op kamers en na mijn studie ben ik nog een tijd blijven hangen. Nog steeds ben ik ook de mening toegedaan dat ik ooit daar weer ga wonen…

Ook Carnaval in die stad, dan alleen omgedoopt tot Oeteldonk, blijft een van de leukste evenementen in het jaar. De kielen (ook hier in Kielegat te zien, ik weet het), de rood-wit-gele sjaals (ook ik heb er ooit een gebreid met de hulp van mijn moeder), het brengt allemaal een apart sfeertje met zich mee. Een van de leukste dingen aan Oeteldonk zijn de de kikkers, iedereen heeft op de een of andere manier wel een verwijzing naar een kikker op zijn outfit bevestigd.

Deze week kwam mijn kans om mijn liefde/genegenheid voor Den Bosch in taartvorm om te zetten. Ik werd gevraagd om een taartje te maken voor een echte Bosschenaar die van vissen houdt. Dat heb ik dus omgezet in een vissende kikker…

Feesttaart verjaardag Lactosevrij

De biscuit is een naturel biscuit gevuld met bosvruchtenvlaaivulling en -jam. De taart is bekleed met fondant.

Creatief met kokos…

Bakken is altijd al mijn lust en mijn leven geweest. Ik heb een oud bakboek van mijn moeder, dat ik eigenlijk niet meer uit de kast kan pakken, omdat het van ellende uit elkaar valt. Natuurlijk heb ik ook andere boeken waaruit ik experimenteer. Maar dit weekend liep ik in de het huis van de bijtjes (…) een bakboek tegen het lijf, waarin de klassiekers vermeld zouden staan. Omdat ik dit boek ook allerlei vullingen voor taarten vermeld stonden, heb ik het meegenomen en zit ik er al het hele weekend in te bladeren…

Sinds ik ben begonnen met het decoreren van taarten heb ik niets ‘normaals’ meer gemaakt en dat vind ik soms wel jammer. Vandaar dat ik zojuist een erg snel receptje heb uitgeprobeerd. Eén van de ingredienten vinden (waarvan ik zeker wist dat ik het nog had, maar waar….?) duurde bijna langer dan het maken van het geheel, amper 15 minuten!

De moeilijkheid van het hele recept is overigens om het lang genoeg te laten afkoelen na het bakken, de kokosrotsjes bleken namelijk ook nog eens heel lekker te zijn. Een typisch voorbeeld van een win-win situatie, toch?

Tijdens het nadenken over een pakkende titel, werd ik bovendien nog op het idee gebracht om dit eens te maken gecombineerd met chocolade. Voor het ultieme bountygevoel zeg maar.  Wordt dus zeer waarschijnlijk nog wel eens vervolgd…

 

Chocolade…

De meeste vrouwen hebben een haat-liefdeverhouding met chocolade. Nu las ik laatst ergens dat chocolade bijzondere eigenschappen heeft, zoals ontspannend, oppeppend, euforisch en lustopwekkend,  en zelfs verslavend zou kunnen zijn. Eerlijk gezegd ben ik daar blij om… Als chocolade namelijk verslavende eigenschappen heeft, kun je het me niet kwalijk nemen dat ik geen weerstand kan bieden… Toch?

Helaas stond in hetzelfde artikel ook dat de dosis verslavende stoffen zo laag is, dat je kilo’s moet eten om het te merken, met als risico dat diezelfde kilo’s ook een vast plekje op je lijf vinden…

Ondanks dit overduidelijke nadeel is het gewoon zo dat af en toe een mens moet toegeven aan een behoefte… Chocolade heeft zich immers al vaak bewezen een mens tot steun te zijn in moeilijke tijden. Zelfs Harry Potter voelt zich beter na een aanval van dementors door het eten van chocolade… En wat zouden de Umpa-Lumpa’s moeten doen als ze geen chocolade meer mochten verwerken in de fabriek van Willy Wonka?

Vandaar dat ik deze cupcakes gemaakt heb. Een overdosis aan chocolade… maar wel lekker…

 

 

 

 

Black velvet…

Een veelgebruikt recept voor cupcakes is de red velvet cupcake. Ik heb op een site een variant op het ‘echte’ recept gevonden met gesmolten chocolade. Helaas was ik niet op aan het letten bij het afwegen van de ingrediënten en heb ik een dubbele hoeveelheid chocolade gesmolten. Ik kwam daar pas achter toen ik het al bij de rest van het beslag deed, dus ja, wat doe je dan… Gewoon doorgaan dus… Dan maar dubbel zo veel chocolade 🙂 . Gelukkig lijkt de smaak er niet negatief door beinvloed te zijn (tenzij je niet van chocolade houdt)… Maar in plaats van red velvet, wordt het daardoor natuurlijk wel een black velvet cupcake…

De toef heb ik kleiner gehouden dan bij andere toeven. Deze ziet er van boven meer als een roosje uit. Dat vond ik wel leuk uitzien.

Daarnaast heb ik wat cupcakes om uit te proberen gemaakt… In plaats van een toef of fondant afdekking met zelfgemaakt glazuur. Erg kleurrijk resultaat. Al is mijn kleur geel duidelijk nog niet de kleur die ik voor ogen had… het zou eigenlijk licht citroen geel moeten zijn, maar dit lijkt wel oranje…

Een vroege vogel…

Ik heb het idee dat de zomer er nog niet is, maar het fruit in de tuin houdt zich niet in. Had ik een paar weken geleden al een hele boom met paarse pruimen, nu was de boom met gele pruimen aan de beurt. Bovendien bleek, toen ik de tuin toch maar eens beter ging bekijken, dat ook de bramen al goed waren. En er hing weer een tak van de vijgenboom gevaarlijk ver door… Er waren zelfs alweer wat tomaten rijp…

 

Terwijl we de oogst aan het verzamelen waren, waren we wel in gedachten… We hadden vorige week toch meer bramen gezien? En wat liggen die afgevallen pruimen op een gekke plek (5 meter van de boom)…

Vanmiddag kwam ik erachter… We hebben namelijk al een paar jaar een paartje merels in onze tuin wonen. Ze wonen in de lage heg naast ons terras. Soms zijn we ze wel eens beu, omdat ze de grondbedekking steeds weer op het pad vegen, omdat zij natuurlijk naar wormen aan het zoeken zijn… Toch vind ik het gezellig… Vanmiddag waren dus zowel mama als papa merel op de gevaarlijke voedselzoektocht… in onze tuin… Omdat wij ze heel gemeen beroofd hebben van de pruimen en wat bramen hebben ze het nu op onze nieuwe oogst gemunt…. de druiven…

Gelukkig is er genoeg voor ons allemaal….

Opgefleurd…

Regen, regen en nog eens regen… Een lekkere zomerdag is dit niet te noemen. Vrienden van ons die in het ‘winterse’ Australië zitten op dit moment, lieten al weten dat zij het beter hebben…Bah… Om toch wat opgefleurd te worden heb ik een klein taartje gemaakt.

De taart is bekleed met fondant, maar een andere fondant dan normaal. Ik had laatst een klein pakje marshmellowfondant gekocht om eens te kijken hoe dat werkt en smaakt… Ik moet zeggen dat het prima verwerkt (100 gram vermengd met 250 gram van mijn normale fondant). Ook qua smaak is dit zeker een goede fondant… De taart is gevuld met lemon curd en mascarpone.

Poesje…

Vandaag mocht ik weer een taart maken voor de dochter van een collega. Eerder had ik voor haar jongste dochter al de erg roze Eeyore taart gemaakt en nu mocht ik er dus een maken voor haar oudste dochter.

Waar ben je goed in? Euh…. Hello Kitty? Die had ik nog niet gemaakt en ik had wat voorbeelden in mijn hoofd hoe deze er uit zou kunnen komen te zien. Ik had daarbij alleen buiten onze logeerpoes gerekend die het toch wel heel interessant vond om te zien wat ik allemaal deed. Maar helaas… taarten en (huisdier) poezen gaan niet samen… Verbannen naar de logeerkamer dus, zodat ik veilig deze taart kon maken.

De taart is een biscuit met cacaopoeder, gevuld met kersenvlaaivulling en kersenjam, gedecoreerd met marsepein. Ik had ergens gelezen dat het nog erg moeilijk is om marsepein (van ‘nature’ cremekleurig) wit te krijgen, maar dat viel me alleszins mee.

Omdat ik ontzettend veel roze taarten voorbij zag komen, maar ik toch een beetje eigenzinnig wil overkomen, is de taart met oranje marsepein bekleed. Toch een klein beetje Nederlandse inburgering dus voor mijn van oorsprong Belgische collega!

Vijgen uit eigen tuin…

Een van de eerste planten die ik destijds in onze nieuwe tuin geplant heb is een hele kleine vijgenboom (lees: tak met een paar blaadjes). Helemaal volgens de tips die ik op internet vond, heb ik de boom in een (kapotte) pot ingegraven, omdat deze anders te groot zou kunnen worden. De boom staat lekker op het zuiden, tegen een muur aan en kan dus lekker genieten van het zonnetje…

De zomer in het jaar nadat ik de boom geplant had was ik al helemaal verrukt dat ik 3 superkleine vijgen had. Je moest bijna met een vergrootglas gaan kijken… Vorig jaar had ik er al een paar meer, maar dit jaar beloofde het voorjaar beduidend meer vijgen!

Ondanks dat ik dus al op wat vijgen gerekend had, was ik vandaag toch verrast om zowaar een tak helemaal te zien doorbuigen, omdat de vijgen die daaraan hingen al rijp waren. Een maand eerder dan vorig jaar!

En lekker!!! Niet iedereen houdt van vijgen, maar ik vind ze om op te eten…. 🙂