-
Primary Widget Area
-
This theme has been designed to be used with sidebars. This message will no
longer be displayed after you add at least one widget to the Primary Widget Area
using the Appearance->Widgets control panel.
- Log in
Category Archives: Lekkernijen
Huiswerk…
In mijn beleving heb ik gedurende mijn school- en studeerverleden nooit echt een hekel aan het maken van huiswerk gehad. Niet dat ik het altijd leuk vond, maar het hoorde er nu eenmaal bij. Een van de fijnste dingen echter aan afstuderen vond ik het feit dat ik op zondag er niet meer tegen aan liep te hikken dat ik nog wat af moest maken.
Recent is hier echter wat verandering in gekomen. Samen met 7 anderen ben ik half september begonnen aan een professionele cursus PME, module 1 bij Taart en Decoratie in Etten-Leur. Iedere maandagavond wordt ons hier alle kneepjes van het vak uitgelegd. Dit is erg interessant, maar om alle dingen goed zelf te kunnen uitvoeren, moet je ze zelf ook doen en dat betekent… Huiswerk… Stiekem heeft dit al veel van mijn vrije tijd gekost afgelopen weken… Het was dan ook even schrikken toen de instructrice een paar weken geleden kwam aanlopen met een voorbeeld, wat wij dan ook moesten gaan maken…
Het zag er zo ingewikkeld uit, dan ik dacht dat me dat nooit zou gaan lukken, maar het tegendeel is waar gebleken. Het kostte bloed, zweet en tranen, maar het is af…
Voor degenen die twijfelen… dit is niet het voorbeeld van de instructeur, maar echt van mijzelf :-)! Het gaat om een dummy, die met allerlei (voor mij nieuwe) PME technieken is gedecoreerd…
Cupcakes met ballen…
Een tijd geleden gonste het op het forum over een cupcake die Rudolph van Veen tijdens Life & Cooking op TV had laten zien… de Bitterbal Cupcake. Gezien mijn relatie met de snackfabrikant Beckers (… ik werk daar…), moest en zou deze bitterbal op mijn repertoire staan. De geruchten gingen dat er een boek zou uitkomen van Rudolph enkel en alleen over cupcakes. Misschien dat het recept daar in zou staan. Ik heb dat niet afgewacht en heb het boek snel besteld. Blijkbaar op een snelle site, want hoewel het boek volgens andere websites nog niet verschenen is, staat het hier toch echt al in de kast. Of eigenlijk op mijn aanrecht, want natuurlijk moet ik deze z.s.m. uitproberen. Het viel me al moeilijk om tot vandaag te wachten, omdat ik het eerder echt te druk had. Maar aan het eind van de middag was het dan zover… De cupcakes met ballen stond in de oven…
Ik denk dat Rudolph ietwat kleinere bitterballen heeft gebruikt, maar ik heb expres voor de lekkerste gekozen (die van Beckers dus…).
Hoewel je je smaak psychologisch moet aanpassen, bij cupcake denk je “zoet”, vind ik het echt lekker. Ik heb er nu eentje warm geproefd (net uit de oven), maar straks ga ik ook een afgekoelde proberen… Ik vind het een aanrader in ieder geval. Lekkers van Beckers!
De klant is koning (voetbal)…
Ik heb voetbal pas ontdekt tijdens het WK van 1986, ik was dertien jaar oud en mocht niet laat opblijven, maar omdat ik de voetbalwedstrijden wilde zien, mocht ik wat langer erbij zijn. In ieder geval… zo zit het in mijn herinneringen… Niet dat ik toen veel wedstrijden gezien heb, maar toch…
Wel werd op dat moment mijn voorkeur voor voetbalteams bepaald. Mijn vader is fan van Ajax en omdat ik een puber was, viel mijn keuze daardoor op PSV. Het feit dat ik uit de regio rond Eindhoven kwam speelde daar natuurlijk ook in mee. Op een gegeven moment mocht ik dan eindelijk naar een wedstrijd van PSV toe (samen met wat neven) en de keuze viel op een Europacupwedstrijd. Volgens mij ging het op dat moment niet zo goed met PSV en ik denk dat mijn ouders stiekem hoopten dat de uitslag niet zo goed zou zijn en dat ik dan ‘genezen’ was. De betreffende wedstrijd was echter PSV – Steaua Bukarest welke ‘we’ met 5-1 wonnen. Ik was om, ik heb jaren een seizoenskaart voor PSV gehad. Uiteindelijk kreeg ik ook andere interesses en wonnen die interesses het van de zaterdagavonden in het stadion.
Duidelijk werd in die tijd wel dat ik een PSV fan in hard en nieren ben. Ook al ga ik nu niet meer naar wedstrijden, thuis kijken we het regelmatig (vriendlief is voor Ajax en Fortuna Sittard) en ten tijde van EK’s en WK’s ga ik helemaal los met oranje versierselen… (al mag ik het huis niet al te erg versieren :-(Â ).
Ik had er dan ook wat moeite mee dat ik het verzoek kreeg om een Ajax taart te maken…. Maar zoals vriendlief (zonder vooroordeel?) al aangaf… de klant is koning… Dus toch maar een mooie taart in elkaar gepuzzeld… tijdens PSV-Ajax van vandaag… Gelukkig was de uitslag 2-2 en kan ik taart zonder al te veel moeite overhandigen… Overigens wordt de ontvanger 30 jaar, vandaar de 3 sterren die er op staan!
 
De lactosevrije naturel biscuit is gevuld met aardbeienvlaaivulling en aardbeienjam.
Kinderversjes…
Vroeger, toen ik nog heeeel klein was… had ik een soort van lappenpop (plastic hoofd, maar met een stoffen lijfje) waar ik helemaal weg van was. Ik liep overal met haar naar toe… Ik had zelfs een wandelwagen waar ik haar inzette en de buurt mee rond ging… Toen ik jaren later jeugdcompetitie begon te spelen (badminton), ging zij mee als mascotte. Ik had zelfs een joggingpakje voor haar gekocht met 2 rackets erop, het was net echt…
Ik weet niet waar ik de naam vandaan had, maar de pop werd Liesje genoemd. Mijn nichtje heeft inmiddels een pop die ze ook overal mee naar toe zeult, maar die van haar heet Loesje. Zou het een verzameling van letters zijn die kinderen makkelijk in het gehoor ligt? Anyway… Als ik aan Liesje denk, denk ik ook meteen aan het kinderversje van Liesje.
Liesje leerde Lotje lopen, langs de lange Lindenlaan. En als Lotje niet wou lopen, dan liet Liesje Lotje staan.
Dat versje is het eerste waar ik aan moest denken op het moment dat een geboortjekaartje in mijn bus viel. Het betrof de 3e dochter van een vriendin, die ik al lang niet meer gezien had. Dochterlief is Liselot genoemd, ik denk dat ik mijn link met het versje dan ook niet hoef uit te leggen, toch?
De naturelbiscuit is gevuld met aardbeienvlaaivulling en aardbeienjam.
Spijt…
Er zijn van die dagen dat ik het helemaal niet fijn vind om begin september jarig te zijn. Vroeger was het al zo dat de school eigenlijk net pas begonnen was en dat je dan al meteen moest bedenken wie je op je verjaardagsfeestje wilde uitnodigen. In tijdsnood koos je dan wat namen, waarvan later bleek dat je met diegene juist helemaal niet meer zoveel optrok in de rest van het jaar (ik ben ook nog eens van school gewisseld, vandaar…).
Een andere reden om het helemaal niet leuk te vinden is het weer. De ene keer is het ontzettend warm (zaterdag) en een andere keer is het juist heel slecht (voorspelling voor zondag). In tegenstelling tot iemand die in de winter jarig is, weet je dan eigenlijk niet wat het voor feestje wordt. Wordt het een binnenfeestje, waarbij de gewoonlijke ‘waar ga ik iedereen neerzetten’ stress om de hoek komt kijken. Of wordt het een buitenfeestje, waarbij als snel boodschappen gedaan moeten worden voor de onvermijdelijke barbecue.
Dit jaar heb ik last van het weer… ik heb geen idee waar we morgen gaan zitten, maar ik hoop op buiten…. Een andere factor van het weer is echter dat het de fondant super flexibel en bijna onhandelbaar maakt. Voor je eigen verjaardag wil je natuurlijk de meest fantastische taart ooit maken… maar ik was vergeten dat ik ook nog traktaties voor het werk wilde maken. Van die leuke Oilily cupcakes, want dat staat zo leuk…
Nou, dat heb ik geweten… De taart die ik voor ogen had heb ik van internet gehaald en schaamteloos nagemaakt. Gelukkig had ik de 2 bovenste taarten al bekleed op het moment dat de temperatuur hiervoor geschikter was. Alleen de echte taart moest ik daardoor nog bekleden en natuurlijk het geheel decoreren…
[singlepic id=98 w=480 h=360 float=center]
De taart is gevuld met tempex (de bovenste 2 lagen…) en met witte chocolademousse, frambozenjam en verse frambozen (natuurlijk uit eigen tuin).
Omdat niet iedereen van een machtige fondant taart houd, heb ik daarnaast uit een bakboek wat ik laatst gekocht had een recept gehaald, de zwitserse rol. Ik kan me herinneren dat mijn moeder zoiets vroeger nog wel eens maakte. Deze heb ik in tweevoud gemaakt:Â een versie met abrikozenjam en witte chocolade (eigenlijk als eerbetoon aan de abrikozenvlaai speciaal van vroeger) en een versie met verse aardbeien en slagroom (gewoon omdat het lekker is).
[singlepic id=97 w=320 h=240 float=center]
Na wat overvloedig gestrooi met de poedersuiker, zag de aardbeienrol er als volgt uit… Ik heb hiervoor overigens lactosevrije slagroom gebruikt en het verschil proefde ik niet!
[singlepic id=99 w=320 h=240 float=center]
Met de decoratie van de Oilily cupcakes was ik al de hele week bezig. Op de hoeveelheid werk daarvan heb ik me echt verkeken. Wat een gepriegel. Gelukkig had ik nog taart over van zondag en hoefde ik dus niet alle toppers helemaal af te maken. Want dan was het echt nachtwerk geworden….
De citroencupcakes zijn gevuld en afgesmeerd met lemon curd.
Update: Gelukkig viel het weer alleszins mee en hebben we het grootste gedeelte van de middag lekker in de tuin kunnen zitten… met dank aan de Weergoden!
Limoen, limoen, limoen…
Uit het enorme pallet aan smaken over de hele wereld, trekt een aantal smaken me automatisch aan. Dat zijn gember, koriander (vandaar dat ik nogal gecharmeerd ben van de oosterse keuken) maar ook limoen hoort daar bij. Als ik ontdek dat ergens limoen inzit, dan moet ik het proberen. Geen houden aan…
Zo moest ik op Key West een stuk Key Lime Pie eten (heavenly), stond dit in Noorwegen ook op het menu en dus… Mojito wordt met limoenen gemaakt, evenals Caiparinha. Regelmatige lezers van mijn berichten kennen wellicht ook de mojito cupcakes en mojito push cakes. Dus op het moment dat ik een bakboek een recept tegenkwam van limoentaart, is dit recept onherroepellijk op mijn to-do lijst gezet.
Ik had het thuisfront eigenlijk beloofd dat ik een avondje rustig aan zou doen (ik zit al een paar weken iedere dag na het werk aan mijn taarten te werken (of ze voor te bereiden), maar ik was wat eerder thuis dan verwacht en vond dus de tijd om dit recept uit te proberen voordat lief thuis was en zodoende kon ik het presenteren als toetje…
Nu moet ik erbij zeggen, dat hij ondanks mijn vele pogingen met verschillende gerechten met limoen nog steeds geen grote fan is van limoen (sorry lief), maar dit toetje vond hij toch geslaagd…. Gelukkig maar, want ik heb er nog 2!
Mocht je nog een superlekker recept met limoen hebben of weten waar ik een limoenboompje kan kopen voor in de tuin/huis zodat ik mijn eigen limoenen kan kweken…. ik houd me aanbevolen…
It’s time to play the music…
Ik kan me nog herinneren dat vroeger op zaterdag de Muppet Show op TV was. Allerlei kleurrijke karakters passeerden de revue, karakters waarvan we een aantal natuurlijk ook vanuit Sesamstraat kenden. Mijn persoonlijke favorieten waren het hulpje van de wetenschapper (ik weet zijn naam niet, maar die alleen maar piepte en waarbij alles mis ging) en natuurlijk de Zweedse kok, waarbij zaken door de keuken vlogen en kippen in en uit liepen. Wat echter ook leuk was, waren de 2 oudjes die op het balkon commentaar gaven op hetgeen op het podium gebeurde.
Een van hun leukere gesprekken was het volgende…
Waldorf: Just when you think this show is terrible something wonderful happens.
Statler: What?
Waldorf: It ends.
Het is gruwelijk flauwe humor, maar daarmee dus wel grappig. Ik vond het dan ook leuk toen ik gevraagd werd om een taart te maken voor iemand die door zijn collega’s Waldorf genoemd wordt. Omdat de andere collega, die de eer heeft als bijnaam Statler genoemd te worden, er de betreffende dag niet zou zijn heb ik het balkon nagemaakt met alleen Waldorf gewapend met toneelkijker en tomaat…
Met de aankleding van paars, rood en goud heb ik geprobeerd de theatrale sfeer van het Muppet Show Theater wat weer te geven… De lactosevrije biscuit is gevuld met (idem) gele room en bosvruchtenjam. De taart is bekleed met marsepein.
Stapelgek…
Je eerste taart, je eerste puzzeltaart, je eerste taart met boetseerwerk. Altijd is het speciaal. Een taart die nog op mijn verlanglijstje stond was de stapeltaart. Omdat ik nu al een flink aantal taarten gemaakt heb, wilde ik me ook daar eens aan wagen… Ik had alles goed voorbereid… De biscuits waren gebakken, de keuze op de vullingen was gevallen (de onderste taart zou kersen met witte chocolade cream cheese frosting worden, de bovenste taart een chocolade biscuit gevuld met citroen bavarois en lemoncurd.). Helaas had ik buiten het weer gerekend.
Het kleuren van de fondant ging prima, maar het bekleden was een echte uitdaging. Door de hoge temperatuur was het fondant zo soepel dat het moeilijk was om de fondant in 1 stuk op de taart te krijgen.. Toen dat eindelijk toch gelukt was, de taart maar snel in de koeling gezet, zodat het allemaal wat kon uitharden.
Weer uit de koeling, gestapeld en wel, zag ik al snel gebeuren dat de taart in begon te zakken (het was ter plaatse 30 graden Celcius)…
Bovenop de taart heb ik een puzzelplaatje gemaakt, waarbij de foto van mijn schoonvader (de jarige job) als voorbeeld diende. Het is niet geheel gelijkend, maar de taarteters waren zo lief om te zeggen dat het goed gelijkend was… En daarbij was mijn eerste stapeltaart een feit.
Verkikkerd…
Iedere keer dat ik de stad ‘s-Hertogenbosch binnenrijd, voelt het alsof ik thuiskom. Voordat ik in Breda woonde, heb ik namelijk jaren in die stad vertoefd. Tijdens mijn studie woonde ik daar op kamers en na mijn studie ben ik nog een tijd blijven hangen. Nog steeds ben ik ook de mening toegedaan dat ik ooit daar weer ga wonen…
Ook Carnaval in die stad, dan alleen omgedoopt tot Oeteldonk, blijft een van de leukste evenementen in het jaar. De kielen (ook hier in Kielegat te zien, ik weet het), de rood-wit-gele sjaals (ook ik heb er ooit een gebreid met de hulp van mijn moeder), het brengt allemaal een apart sfeertje met zich mee. Een van de leukste dingen aan Oeteldonk zijn de de kikkers, iedereen heeft op de een of andere manier wel een verwijzing naar een kikker op zijn outfit bevestigd.
Deze week kwam mijn kans om mijn liefde/genegenheid voor Den Bosch in taartvorm om te zetten. Ik werd gevraagd om een taartje te maken voor een echte Bosschenaar die van vissen houdt. Dat heb ik dus omgezet in een vissende kikker…
De biscuit is een naturel biscuit gevuld met bosvruchtenvlaaivulling en -jam. De taart is bekleed met fondant.
Creatief met kokos…
Bakken is altijd al mijn lust en mijn leven geweest. Ik heb een oud bakboek van mijn moeder, dat ik eigenlijk niet meer uit de kast kan pakken, omdat het van ellende uit elkaar valt. Natuurlijk heb ik ook andere boeken waaruit ik experimenteer. Maar dit weekend liep ik in de het huis van de bijtjes (…) een bakboek tegen het lijf, waarin de klassiekers vermeld zouden staan. Omdat ik dit boek ook allerlei vullingen voor taarten vermeld stonden, heb ik het meegenomen en zit ik er al het hele weekend in te bladeren…
Sinds ik ben begonnen met het decoreren van taarten heb ik niets ‘normaals’ meer gemaakt en dat vind ik soms wel jammer. Vandaar dat ik zojuist een erg snel receptje heb uitgeprobeerd. Eén van de ingredienten vinden (waarvan ik zeker wist dat ik het nog had, maar waar….?) duurde bijna langer dan het maken van het geheel, amper 15 minuten!
De moeilijkheid van het hele recept is overigens om het lang genoeg te laten afkoelen na het bakken, de kokosrotsjes bleken namelijk ook nog eens heel lekker te zijn. Een typisch voorbeeld van een win-win situatie, toch?
Tijdens het nadenken over een pakkende titel, werd ik bovendien nog op het idee gebracht om dit eens te maken gecombineerd met chocolade. Voor het ultieme bountygevoel zeg maar. Wordt dus zeer waarschijnlijk nog wel eens vervolgd…