-
Primary Widget Area
-
This theme has been designed to be used with sidebars. This message will no
longer be displayed after you add at least one widget to the Primary Widget Area
using the Appearance->Widgets control panel.
- Log in
Tag Archives: verjaardag
The making of…
Dit weekend had ik een bijzondere opdracht. Niet 1 maar 2 taarten van Pino. Wanneer je zoekt naar andere taarten van Pino, kom je vaak  een taart tegen met daarop een klein geboetseerd figuurtje van Pino of alleen het hoofd van Pino… Maar mijn klant wilde meer… Haar dochtertje heeft een Pino knuffel en ze zou het leuk vinden als het meisje een taart zou krijgen van de hele Pino… Van de oranje poten tot en met de frutsels boven op de kop van Pino…
Een uitdaging was geboren! Ik maak wel eens taarten voor meer personen, maar dit zouden juist grote taarten worden. Een gedegen voorbereiding was dus van belang, bovendien wilde ik ook het groeien van zo’n taart terugzien…
Omdat deze taart niet op de standaard cake drums zou passen, wilde ik bij de bouwmarkt een MDF plaat op maat laten zagen. Eenmaal gezaagd is gezaagd, dus dan moet ik zeker weten dat het erop past… Dus aan het tekenen gegaan, de standaard afmetingen van een MDF plaat opgezocht en ook die “op schaal” getekend…
Planken dus op maat laten zagen, wel gekozen voor 6 mm dik materiaal, waar ik normaal gesproken 4 mm voldoende vind. Omdat zo’n houten ondergrond voor een taart niet smakelijk (en bovendien wat kleurloos is) de planken bekleed met cadeaupapier en transparante folie.
Een paar dagen eerder had ik de poten en de snavel al gemaakt en fondant  voor de veren blauw gekleurd. De poten konden er dus zo op!
Met de poten al op zijn plek, kon ik beginnen met het vormen van het lijf. Van de ronde taart werd een stuk afgesneden, wat later zijn (of is Pino een zij?) nek zou worden. Daarna de kleinere ronde taart er boven geplaatst, zodat de contouren van Pino al te herkennen zijn.
Daarna heb ik honderden (duizenden?) blauwe ovaaltjes gemaakt en die van onder naar boven op zijn lijf gelegd. Goed gekeken of ik niet ergens een stukje overgeslagen heb en goed van alle kanten gekeken, zodat zijn verenpak ook de goede richting had (richting zijn nek).
Achter de ogen van Pino zit een geel vlak, hiervoor had ik een groot geel hart uitgestoken en die in het midden op zijn hoofd gelegd. Vervolgens de rest van de blauwe veren op het lijf bevestigd…
Natuurlijk heeft Pino ook vleugels en die heb ik ook met blauwe schijfje gemaakt. De ogen bevestigd en de vlaggetjes met de naam van de jarige over het lijf van Pino gedrapeerd. Pino heeft ook nog pluimen boven op zijn hoofd en die heb ik met bloemdraad boven in zijn hoofd gestoken.
De tweede Pino heb ik op dezelfde wijze gemaakt, deze was iets kleiner (de grote was ruim 70 cm groot, de kleine ruim 50cm). Om ze toch verschillend te maken, heeft de kleine Pino ballonnen gekregen. De snavel van de kleine vind ik overigens zelf leuker dan de snavel van de kleine!
Verbeterpunten voor een volgende keer: De armen kun je ook 3D maken door een rol (gevormde) fondant tegen het lijf aan te bevestigen en deze dan te bedekken met de schijfjes. Voor hetzelfde aantal personen zou ik ook 1 Pino hebben kunnen maken, maar dan de ronde taarten bedekt met boltaartjes, waardoor het Pinoeffect misschien nog vergroot zou zijn. Ook zou ik veren maken van verschillende kleuren blauw. In het gezicht met wat lichtere kleuren . Ook dat zou Pino ook wat levendiger maken! Maar de jarige heeft hier denk ik niet om getreurd… De taarten waren een grote versie van haar Pinoknuffel!
Even schrikken…
Dat was even schrikken gisteren. Een grote opdracht (voor mij in ieder geval), stapeltaart, cupcakes en nog een meptaartje. Dat betekende goed plannen… Ik had van te voren een schets voor mezelf gemaakt en ben tijdig begonnen, wekker gezet en alles. Omdat ik ook voor het eerst een Hello Kitty wilde boetseren, moest ik ook wel op tijd beginnen, stel je immers voor dat het niet direct goed zou gaan, dan moest ik nog iets anders bedenken. Gelukkig ging alles volgens schema en was de taart was op tijd af. Maar dan begint de spannende tijd. Ik vind het namelijk altijd spannend om te weten wat ze nu van de taart vinden. Proeven kan ik de taart immers niet meer. Gelukkig kwamen de bestellers zelfs iets te vroeg, dus zat ik niet onnodig lang in spanning… De bestelster sloeg bij het zien van de taart de hand voor de mond en zei niets meer…
Ik dacht serieus: “O jee, ze vindt het helemaal niets!”. Gelukkig draaide ze snel om en zei dat ze de taart schitterend vond! Een pak van mijn hart!
De stapeltaart is geschikt voor 35 personen. Alle lagen zijn gevuld met gele room (banketbakkersroom) en aardbeienjam. De cupcakes zijn gedecoreerd met fondant en musketzaadjes.
De klant is koning (voetbal)…
Ik heb voetbal pas ontdekt tijdens het WK van 1986, ik was dertien jaar oud en mocht niet laat opblijven, maar omdat ik de voetbalwedstrijden wilde zien, mocht ik wat langer erbij zijn. In ieder geval… zo zit het in mijn herinneringen… Niet dat ik toen veel wedstrijden gezien heb, maar toch…
Wel werd op dat moment mijn voorkeur voor voetbalteams bepaald. Mijn vader is fan van Ajax en omdat ik een puber was, viel mijn keuze daardoor op PSV. Het feit dat ik uit de regio rond Eindhoven kwam speelde daar natuurlijk ook in mee. Op een gegeven moment mocht ik dan eindelijk naar een wedstrijd van PSV toe (samen met wat neven) en de keuze viel op een Europacupwedstrijd. Volgens mij ging het op dat moment niet zo goed met PSV en ik denk dat mijn ouders stiekem hoopten dat de uitslag niet zo goed zou zijn en dat ik dan ‘genezen’ was. De betreffende wedstrijd was echter PSV – Steaua Bukarest welke ‘we’ met 5-1 wonnen. Ik was om, ik heb jaren een seizoenskaart voor PSV gehad. Uiteindelijk kreeg ik ook andere interesses en wonnen die interesses het van de zaterdagavonden in het stadion.
Duidelijk werd in die tijd wel dat ik een PSV fan in hard en nieren ben. Ook al ga ik nu niet meer naar wedstrijden, thuis kijken we het regelmatig (vriendlief is voor Ajax en Fortuna Sittard) en ten tijde van EK’s en WK’s ga ik helemaal los met oranje versierselen… (al mag ik het huis niet al te erg versieren :-(Â ).
Ik had er dan ook wat moeite mee dat ik het verzoek kreeg om een Ajax taart te maken…. Maar zoals vriendlief (zonder vooroordeel?) al aangaf… de klant is koning… Dus toch maar een mooie taart in elkaar gepuzzeld… tijdens PSV-Ajax van vandaag… Gelukkig was de uitslag 2-2 en kan ik taart zonder al te veel moeite overhandigen… Overigens wordt de ontvanger 30 jaar, vandaar de 3 sterren die er op staan!
 
De lactosevrije naturel biscuit is gevuld met aardbeienvlaaivulling en aardbeienjam.
De appel valt niet ver…
Jaren geleden ben ik eens bezig geweest met het uitzoeken van mijn stamboom. Omdat dit in de tijd was dat er nog geen internet bestond, kwam het erop neer dat je heel veel dingen aan je familie moest vragen en vervolgens op je vrije woensdagmiddag in het archief van het gemeentehuis op zoek was naar inschrijvingen in het register. Ver ben ik op dat moment geloof ik niet gekomen…
Mijn studententijd (ik spring nu flink wat jaren naar voren) woonde ik in ‘s-Hertogenbosch, vlak bij het rijksarchief. En hoewel de geschiedenis van mijn familie me wel interesseert ben ik nooit een middagje gaan neuzen in dat archief. De gedachte dat ik ooit met een stamboom bezig was geweest kwam zelfs pas weer bij me boven op het moment dat ik Den Bosch verliet….
Op een moment dat een vriendin van me vroeg om een taart te maken voor haar vader die aan stamboomonderzoek doet, wist ik meteen dat dat het thema van de taart zou worden. Ik heb daarom een weergave gemaakt van de stamboom van haar familie. Alle namen staan erop… Maar jeetje… wat heeft zo’n stamboom veel blaadjes! Om het extra spannend te maken, blijkt haar vader de zoon van een banketbakker te zijn… dus ik ben benieuwd wat hij er van vindt…
Het biscuit is getrempeerd met kirsch, gevuld met kersenvlaaivulling en creamy chocolate frosting.
Spijt…
Er zijn van die dagen dat ik het helemaal niet fijn vind om begin september jarig te zijn. Vroeger was het al zo dat de school eigenlijk net pas begonnen was en dat je dan al meteen moest bedenken wie je op je verjaardagsfeestje wilde uitnodigen. In tijdsnood koos je dan wat namen, waarvan later bleek dat je met diegene juist helemaal niet meer zoveel optrok in de rest van het jaar (ik ben ook nog eens van school gewisseld, vandaar…).
Een andere reden om het helemaal niet leuk te vinden is het weer. De ene keer is het ontzettend warm (zaterdag) en een andere keer is het juist heel slecht (voorspelling voor zondag). In tegenstelling tot iemand die in de winter jarig is, weet je dan eigenlijk niet wat het voor feestje wordt. Wordt het een binnenfeestje, waarbij de gewoonlijke ‘waar ga ik iedereen neerzetten’ stress om de hoek komt kijken. Of wordt het een buitenfeestje, waarbij als snel boodschappen gedaan moeten worden voor de onvermijdelijke barbecue.
Dit jaar heb ik last van het weer… ik heb geen idee waar we morgen gaan zitten, maar ik hoop op buiten…. Een andere factor van het weer is echter dat het de fondant super flexibel en bijna onhandelbaar maakt. Voor je eigen verjaardag wil je natuurlijk de meest fantastische taart ooit maken… maar ik was vergeten dat ik ook nog traktaties voor het werk wilde maken. Van die leuke Oilily cupcakes, want dat staat zo leuk…
Nou, dat heb ik geweten… De taart die ik voor ogen had heb ik van internet gehaald en schaamteloos nagemaakt. Gelukkig had ik de 2 bovenste taarten al bekleed op het moment dat de temperatuur hiervoor geschikter was. Alleen de echte taart moest ik daardoor nog bekleden en natuurlijk het geheel decoreren…
[singlepic id=98 w=480 h=360 float=center]
De taart is gevuld met tempex (de bovenste 2 lagen…) en met witte chocolademousse, frambozenjam en verse frambozen (natuurlijk uit eigen tuin).
Omdat niet iedereen van een machtige fondant taart houd, heb ik daarnaast uit een bakboek wat ik laatst gekocht had een recept gehaald, de zwitserse rol. Ik kan me herinneren dat mijn moeder zoiets vroeger nog wel eens maakte. Deze heb ik in tweevoud gemaakt:Â een versie met abrikozenjam en witte chocolade (eigenlijk als eerbetoon aan de abrikozenvlaai speciaal van vroeger) en een versie met verse aardbeien en slagroom (gewoon omdat het lekker is).
[singlepic id=97 w=320 h=240 float=center]
Na wat overvloedig gestrooi met de poedersuiker, zag de aardbeienrol er als volgt uit… Ik heb hiervoor overigens lactosevrije slagroom gebruikt en het verschil proefde ik niet!
[singlepic id=99 w=320 h=240 float=center]
Met de decoratie van de Oilily cupcakes was ik al de hele week bezig. Op de hoeveelheid werk daarvan heb ik me echt verkeken. Wat een gepriegel. Gelukkig had ik nog taart over van zondag en hoefde ik dus niet alle toppers helemaal af te maken. Want dan was het echt nachtwerk geworden….
De citroencupcakes zijn gevuld en afgesmeerd met lemon curd.
Update: Gelukkig viel het weer alleszins mee en hebben we het grootste gedeelte van de middag lekker in de tuin kunnen zitten… met dank aan de Weergoden!
It’s time to play the music…
Ik kan me nog herinneren dat vroeger op zaterdag de Muppet Show op TV was. Allerlei kleurrijke karakters passeerden de revue, karakters waarvan we een aantal natuurlijk ook vanuit Sesamstraat kenden. Mijn persoonlijke favorieten waren het hulpje van de wetenschapper (ik weet zijn naam niet, maar die alleen maar piepte en waarbij alles mis ging) en natuurlijk de Zweedse kok, waarbij zaken door de keuken vlogen en kippen in en uit liepen. Wat echter ook leuk was, waren de 2 oudjes die op het balkon commentaar gaven op hetgeen op het podium gebeurde.
Een van hun leukere gesprekken was het volgende…
Waldorf: Just when you think this show is terrible something wonderful happens.
Statler: What?
Waldorf: It ends.
Het is gruwelijk flauwe humor, maar daarmee dus wel grappig. Ik vond het dan ook leuk toen ik gevraagd werd om een taart te maken voor iemand die door zijn collega’s Waldorf genoemd wordt. Omdat de andere collega, die de eer heeft als bijnaam Statler genoemd te worden, er de betreffende dag niet zou zijn heb ik het balkon nagemaakt met alleen Waldorf gewapend met toneelkijker en tomaat…
Met de aankleding van paars, rood en goud heb ik geprobeerd de theatrale sfeer van het Muppet Show Theater wat weer te geven… De lactosevrije biscuit is gevuld met (idem) gele room en bosvruchtenjam. De taart is bekleed met marsepein.
Stapelgek…
Je eerste taart, je eerste puzzeltaart, je eerste taart met boetseerwerk. Altijd is het speciaal. Een taart die nog op mijn verlanglijstje stond was de stapeltaart. Omdat ik nu al een flink aantal taarten gemaakt heb, wilde ik me ook daar eens aan wagen… Ik had alles goed voorbereid… De biscuits waren gebakken, de keuze op de vullingen was gevallen (de onderste taart zou kersen met witte chocolade cream cheese frosting worden, de bovenste taart een chocolade biscuit gevuld met citroen bavarois en lemoncurd.). Helaas had ik buiten het weer gerekend.
Het kleuren van de fondant ging prima, maar het bekleden was een echte uitdaging. Door de hoge temperatuur was het fondant zo soepel dat het moeilijk was om de fondant in 1 stuk op de taart te krijgen.. Toen dat eindelijk toch gelukt was, de taart maar snel in de koeling gezet, zodat het allemaal wat kon uitharden.
Weer uit de koeling, gestapeld en wel, zag ik al snel gebeuren dat de taart in begon te zakken (het was ter plaatse 30 graden Celcius)…
Bovenop de taart heb ik een puzzelplaatje gemaakt, waarbij de foto van mijn schoonvader (de jarige job) als voorbeeld diende. Het is niet geheel gelijkend, maar de taarteters waren zo lief om te zeggen dat het goed gelijkend was… En daarbij was mijn eerste stapeltaart een feit.
Verkikkerd…
Iedere keer dat ik de stad ‘s-Hertogenbosch binnenrijd, voelt het alsof ik thuiskom. Voordat ik in Breda woonde, heb ik namelijk jaren in die stad vertoefd. Tijdens mijn studie woonde ik daar op kamers en na mijn studie ben ik nog een tijd blijven hangen. Nog steeds ben ik ook de mening toegedaan dat ik ooit daar weer ga wonen…
Ook Carnaval in die stad, dan alleen omgedoopt tot Oeteldonk, blijft een van de leukste evenementen in het jaar. De kielen (ook hier in Kielegat te zien, ik weet het), de rood-wit-gele sjaals (ook ik heb er ooit een gebreid met de hulp van mijn moeder), het brengt allemaal een apart sfeertje met zich mee. Een van de leukste dingen aan Oeteldonk zijn de de kikkers, iedereen heeft op de een of andere manier wel een verwijzing naar een kikker op zijn outfit bevestigd.
Deze week kwam mijn kans om mijn liefde/genegenheid voor Den Bosch in taartvorm om te zetten. Ik werd gevraagd om een taartje te maken voor een echte Bosschenaar die van vissen houdt. Dat heb ik dus omgezet in een vissende kikker…
De biscuit is een naturel biscuit gevuld met bosvruchtenvlaaivulling en -jam. De taart is bekleed met fondant.
Mojito…
Tijdens het surfen op internet kwam ik een tijd geleden een recept tegen voor mojito cupcakes. Vroeger moest ik niets van sterke drank hebben, maar sinds mijn Braziliaanse zwager een keer een echte Caipirinha maakte op een tuinfeestje was ik om. Het feit dat de Portugese ober een paar maanden daarna een heerlijke Caipiroska maakte -met paarse wodka en passievruchten-Â versterkte dit alleen nog maar. Omdat ik zelf ook dol ben op munt en limoenen en het deuntje van de reclame zo leuk klinkt wilde ik ook een mojito proberen. En ook dat was een succes…
Ik zocht al een tijdje naar een goede gelegenheid om met het mojito recept iets te doen. En afgelopen weekend was de juiste tijd gekomen. Met wat vrienden waren we bij elkaar gekomen en ik wilde voor het toetje zorgen. Gewone cupcakes vond ik te makkelijk, vandaar dat ik push-up cakes geprobeerd heb. In het recept heb ik ook munt gebruikt uit eigen tuin (en rum uit eigen koelkast!). De limoensap die ik heb gebruikt is de echte Key West Lime Juice. Heerlijk…
Een heerlijke afsluiter van een zomerse barbecue…
Koninklijke cupcakes…
Weliswaar niet op de dag zelf, maar met verjaardagen moet er (zeker met mijn nieuwe hobby) ook op het werk getrakteerd worden. Een gelegenheid om weer wat te maken kan ik natuurlijk niet voorbij laten gaan.
Nu is een van de collega’s allergisch voor lactose (eigenlijk voor alles wat in de verschillende melksoorten zit), dus wordt het al wat moeilijker. Dit betekende natuurlijk weer wat research op internet en vriendlief mocht weer een aantal opties uitproberen. Continue reading